Zastanawiałeś się czasem, dlaczego jedni realizują swoje cele życiowe, a inni mają z tym ogromny problem?
Są ludzie, którzy obojętnie za co się zabiorą w życiu, to im to wychodzi. Są zdeterminowani. Nawet wtedy, gdy mają chwile zwątpienia i czują, że nie dadzą rady. Po prostu robią to co muszą zrobić do samego końca. Wiele osób zadaje sobie pytanie: dlaczego tak jest?
Dlaczego oni wytrwali do końca? A inni się poddali?
Ludzie dzielą się na dwie grupy:
1. Osoby, które w obliczu trudnych sytuacji budują w sobie siłę, która pozwala im rozwiązywać napotkane na drodze problemy, wychodzić ze strefy komfortu, przesuwać granice swoich możliwości.
2. Ludzie, którzy nie radzą sobie z bardzo prostymi tematami. Ludzie dla których łatwe zadania są wielkim wysiłkiem.
Zastanawialiście się kiedyś dlaczego tak jest? Ja, tak. Co zauważyłam?
Cechy ludzi, którzy są zdeterminowani:
1. Mogą liczyć tylko na siebie.
Wiedzą, że jeżeli sami nie zaczną kontrolować swojego życia, to nikt inny za nich tego nie zrobi. To tłumaczy, dlaczego ludzie chorzy, z domów dziecka i wychowywani w skrajnej biedzie potrafią zbudować w sobie taką wewnętrzną siłę i motywację do tego, by osiągać to o czym marzą.
2. Pragną to czego nie mają.
Bardzo łatwo rozbudzić w sobie pragnienie posiadania rzeczy materialnych lub duchowych. Od takiego pragnienia najczęściej zaczynali ludzie sukcesu.
3. Szukają sposobu na zaspokojenie swoich potrzeb.
Pragnienie zaczyna przejmować kontrolę nad umysłem. Wtedy zaczynają szukać sposobu na zaspokojenie swoich potrzeb. Jedynym sposobem na to jest pokochanie czynności, które lubią robić.
4. Ustalają sobie ambitny cel, dzięki któremu zaspokoją swoją potrzebę.
5. Szukają wzorców do naśladowania.
Szukają wzorców, od których chcą się uczyć. Mają świadomość tego, że samodzielnie muszą osiągać swoje cele. Wiedzą, że najprawdopodobniej osiągną je, gdy będą uczyć się od ludzi, którzy już je osiągnęli.
6. Nie rozpraszają swojej uwagi na rzeczy mało istatne.
Skupiają się tylko na pracy, którą kochają. Z każdym dniem, tygodniem i miesiącem stają się coraz lepsi w tym co robią. Widzą efekty swoje pracy i cieszą się z małych osiągnieć.
7. Trwają w postanowieniach.
Mijają lata. Są zwątpienia. Trudne chwile. Myśli o rezygnacji. Pragnienie jednak jest tak silne, że trwają w swoich postanowieniach.
Przy tym punkcie się na chwilę zatrzymam, ponieważ wiele osób w chwili zwątpienia i braku siły szuka sposobu na przetrwanie w trudnych momentach.
Mi pomaga słuchanie najwybitniejszych ludzi, kótrzy znajdując się w trudniejszej sytuacji ode mnie, potrafili z niej wyjść i znaleźć sposób na pokonanie olbrzymich trudności. Mnie fascynuje, od kiedy pamiętam, Stephen Hawking.
Słowa najlepszych mówców na świecie, nie mają takiego znaczenia, jak słowa wypowiedziane przez człowieka, który mimo ciężkiej choroby osiągnął w życiu sukces zawodowy, naukowy, założył szczęśliwą rodzinę i stał się dla wielu ludzi wybitnym autorytetem.
Wiele osób zastanawia się, dlaczego jedni ludzie potrafią nauczyć się robienia wielu rzeczy i kochają to co robią, a inni nie mają nawet jednego hobby. Odpowiedź jest brutalna. “Ludzie pracy” potrafią odkryć swoje pasje. Ja od kiedy pamiętam, jeszcze w szkole podstawowej, łączyłam naukę z pracą. Ja kocham robić wiele rzeczy. Bez przerwy pracuję, nawet jak nie muszę. Robię to, ponieważ kocham to co robię. To główny powód, dla którego będę chciała wychować dzieci na “ludzi pracy”. Wtedy, gdy ja robię 10 rzeczy, inna kobieta ma problem ze zrobieniem jednej rzeczy dobrze.
Jeżeli masz problem ze znalezieniem u siebie jakiś pasji, to zacznij robić wiele rzeczy.
Podejmuj się różnych zajęć. Sprawdzaj się. Nie siedź bezczynnie i nie rozmyślaj. Co może dać samo myślenie? Nic. Ludziom bardzo często wydaje się, że jeżeli skończą dobrą szkołę, to będą mieli bardzo dobre przygotowanie do pracy zawodowej. To kompletna bzdura. Gdyby tak było, to doktorzy różnych specjalności byliby najbardziej rozchwytywanymi ludzmi przez firmy. A tak nie jest. Większość pracodawców nie chce ich zatrudniać, ponieważ bardzo często nie mają oni na swoim koncie żadnej pracy do 30 roku życia! Jak tacy ludzie mogą być dobrymi pracowanikami?
Determinacja jest cechą, której człowiek się uczy. Nie rodzimy się z nią. Gdyby było inaczej, to dzieci osób bardzo bogatych osiągałyby sukcesy takie jak ich rodzice. A to się praktycznie nie zdarza. Jak uczyć się determinacji?
(PRAGNIENIE + PRACA + NAUKA) + … + (PRAGNIENIE + PRACA + NAUKA) = DETERMINACJA
Z determinacją jest jak z nauką, pracą i pragnieniem – nie ma górnej granicy, zawsze można wyznaczyć kolejny cel, bardziej ambitny, który rozwinie jeszcze bardziej naszą determinację.
Jeżeli chcesz być zdeterminowany w osiąganiu swoich ambitnych celów, to musisz skupić się jednocześnie na wszystkich trzech rzeczach: pracy, nauce i pragnieniu. Nie będziesz zdeterminowany, jeżeli zabraknie jednej z tych cech, które wymieniłam.
To tłumaczy wiele zagadnień:
1. Dzieci ludzi bardzo bogatych nie osiągają ambitnych celów finansowych.
Statystyki pokazują, że dziedziczone olbrzymie majątki bardzo szybko się kurczą. Dzieje się tak, ponieważ dzieci, które wychowywały się w dostatku i są spadkobiercami wielkich fortun mają zaspokojone potrzeby materialne.
W rodzinach zamożnych, w których rodzice chcą przekazać dzieciom swoje firmy, występuje bardzo często inny problem. Dzieci są bardzo dobrze wykształcone, mają swoje pasje, ale… rodzice zapomnieli, że to praca jest główną cechą ludzi bogatych. Wychowując dzieci skupiali się wyłącznie na wykształceniu, na tym by pogłębiali swoje zainteresowania, ale nie na tym by pracowali. Rodzice, z natury, chcą oszczędzić dzieciom pracy. Dostrzegają to, gdy jest już za późno. Ich dzieci, jako dorosłe osoby, są wykształcone, mają dużo zainteresowań, ale nie potrafią pracować, współpracować z ludźmi, zarządzać ludźmi i kapitałem. Z tego powodu tak silną wagę przywiązuję do tego, by moje dzieci wychować na “ludzi pracy”.
2. Ludzie z bardzo dobrymi wynikami w nauce nie osiągają w życiu ambitnych celów zawodowych.
Tylko nieliczni wykładają na uczelni, ale bardzo rzadko dokonują jakiś odkryć w nauce. Większość z nich nie potrafi się odnaleźć w rzeczywistym świecie i pracuje dużo poniżej swoich kwalifikacji. Dzieje się tak, ponieważ rodzice nie nauczyli swoich dzieci pracować. Nauczyli je jak zdobywać piątki w szkole, jak zdobywać kolejne stopnie naukowe, ale to nie wystraczy by osiągnąć sukces zawodowy czy naukowy.
Ludzie mają problemy z tymi zagadnieniami w życiu dorosłym, w których rodzice ich wyręczali lub wyręczają. Nawet jeżeli, jako rodzic, przekonujesz samego siebie, że u Ciebie bedzie inaczej, to życie bardzo szybko zweryfikuje poglądy. Smutne jest to, że wielu ludzi uważa się za świadomych, ale jednocześnie “z miłości” bardzo często krzywdzi swoje dzieci. U większości dorosłych ludzi na widok pracującego dziecka czy nastolatka pojawia się żal w sercu. Ja zupełnie tego nie rozumiem. Małe dzieci powinno się już od małego uczyć pracy (dostosowanej do ich wieku) i zdobywania wiedzy. Dziecko powinno wykorzystać w życiu codziennym, to czego się nauczyło. Tylko w ten sposób nauczymy je determinacji.
Człowiek zdeterminowany, według mnie, potrafi poświęcić przynajmniej kilka tysięcy godzin na jeden projekt.
Człowiek zdeterminowany działa nawet wtedy, gdy nie ma siły już czegoś robić. Działa bez motywacji. Bardzo często przed samym końcem “dociska gaz do dechy”, jakby podświadomie czuł, że osiągnięcie celu jest bliskie.
Tym akcentem kończę ten wpis.
Jeżeli uważasz, że temat nie został przeze mnie wyczerpany, zapraszam do zadawania pytań w komenatrzu. Zapraszam do dzielenia się swoją wiedzą i doświadczeniami. To pozwoli mi tworzyć coraz lepsze materiały.
Jeżeli znasz osobę, której ten artykuł może pomóc, to zapraszam Cię do udostępnienia wpisu.
Zapraszam Cię do polubienia strony na facebooku.
